Doğa, her zaman şaşırtıcı ve ilginç mekanizmalar sunar. Etçil bitkiler, bu ilginç örneklerden biridir. Genellikle fakir topraklarda yaşayan bu bitkiler, hayvanlarla, özellikle böceklerle beslenerek ihtiyaç duydukları besinleri alırlar. Bu adaptasyon, onların zorlayıcı çevre koşullarında hayatta kalmalarını sağlar.
Sinekkapan bitkisi (Dionaea muscipula), etçil bitkiler arasında en bilinenlerden biridir. Bu bitki, iki parçalı yaprakları sayesinde böcekleri tuzağa düşürür. Böcek, yaprağın yüzeyine konduğunda hassas tüyleri uyarır ve yaprak hızlıca kapanarak böceği hapseder. Sinekkapan bitkisi, sindirim enzimleri salgılayarak yakaladığı avı parçalara ayırır ve gerekli besinleri emer. Genellikle karbondioksit ve suyu fotosentez yoluyla üreten bu bitkiler, azot, fosfor ve diğer mineralleri böceklerden sağlar.
Etçil bitkilerin yaygın türleri arasında sürahi bitkisi (Nepenthes) ve gölet otu (Drosera) da bulunur. Sürahi bitkileri, içi sıvıyla dolu sürahi şeklindeki yapraklarıyla böcekleri cezbeder. Böcek sıvıya düştüğünde bitki tarafından sindirilir. Gölet otu ise yapışkan sıvılar üreten yapraklarıyla böcekleri kendine çeker ve yakalar.
Bu bitkiler, özellikle düşük besinli bataklıklar, kumlu topraklar ve ormanlık alanlarda yaşarlar. Etçil bitkiler, fotosentez yapmalarına rağmen, böceklerle beslenmeleri onlara ek bir avantaj sağlar.